MAZERETİM VAR ASABİYİM BEN

   Upuzun aradan sonra bi yazı yazıp devamını getirememiştim. Maalesef yapılandırma işleri, şeflik sınavı derken her şeyden soyutladım kendimi. Bide hayatıma istediğim gibi yön veremiyorum. İstanbul adlı yazılar dizisi yapmayı planlıyordum mesela buraya gelmeden evvel. Gezip görecek her adımımı fotoğraflayacaktım ama ev-iş arası mekik dokudum sadece.
  Evlilik güncemi oluşturmak şu ilk cicim aylarını hep hatırlanacak anılarla doldurup yazmak istemiştim ama oda olmadı. Aşırı şımartılmayı, sürprizleri, gezmeleri, ortak arkadaşlarımız olup onlarla vakit geçirmeyi, izlenmeyi bekleyen filmleri, gidilmeyi bekleyen konserleri, birlikte dışarıda kutlanacak yılbaşını, her anın özel olmasını düşlerken tüm sosyal yaşantıdan uzak monoton bi hayata merhaba dedik. Düşlediğim şeyler için kendim çaba sarf etmeyi değil hep karşının düşünmesini ve hayata geçirmesini istediğimden hep bi beklenti içinde geçti zamanım. Bahar geliyor kafamda kuşlar kelebekler uçmasına izin vereceğim ve kendim için bir şeyleri değiştireceğim.
     Bu arada şeflik sınavını kazandım mülakata katılacağım 😊 şef olsam nede güzel olur 😍

NOT: başlıkla yayının pek bi alakası yok gibi olsada buralar çok asabiyim yani çok alakalı 😩

upuzun bi aradan sonra..

ne kadar zaman geçti yazmayalı. düğün arifesi hiçbir şeye fırsatım olmadı ki aklımı toparlayıp iki satır yazı yazabileyim. sonra çok fırsatım oldu ama yine yazamadım hayal kırıklıklarımla yüzleşmeye yüreğim elvermedi. evet geçmişe dönüp baktığımda ve hala bugünümde elimde tek kalan şey hayal kırıklığı. 

düşünmeyerek, düşlemeyerek yaşıyorum şu aralar çünkü derin yaralarım var. eğer yüzeysel yaşarsam günü günde bırakarak incecik bi sızı halinde varlığıyla idare edebiliyorum. nefesi bile yarım alıyorum değmesin yarama acımasın daha fazla. bi yara için en kötü şeyi yapıyorum aslında üstünü kapatıyorum. hiçbir iyileştirme çabası içine girmeden onu sadece kapatıyorum. her düş kıpırtısında oluk oluk kanarken onu tekrar kapatıyorum. kapattıkça derine daha derine iniyor.

  

artık kendime yaptığım kötülüğe son vererek sargılarımı açmaya başladım. bahanelerin ardına saklanmak yok. yeni yıla yepyeni düşlerle ve geçmişi kanayan bi yara değil iz olarak bırakarak girmeyi düşlüyorum ;) ilk adımı attım bile görüşmek dileğiyle... :) 

Bindallı seçimim

Benim için hala kına gecesi kırmızıdan ibaret her ne kadar klasik olsa da. Bindallı aramaya başlamadan evvel bordonun bana yakışacağını ve seçeneğin çok olacağını düşünüyordum.

İlk olarak aradığım tok duran ve sadece bordodan ibaret olan bindallı yoktu. Aralarına sarı, beyaz gibi renkler karıştırılmış sevemedim. Fuşya-mor bi bindallıyı sırf ısrar ettikleri için denedim. Evet çok tatlı ama aradığım bu değil aramaya devam. 
 Bi yerde istediğim modelin 36 bedeni vardı o kadar dardı ki mankenin bile sırtı açıkta kalmıştı. Dikebileceklerini söylediler ama bayağı pahalıya denk geliyordu ve eminde olamadım, vazgeçtim.

- 22.07.2016 ❤︎-

22.07.2016 tüm aksiliklere rağmen biz birlikte geçirilecek bi ömre iyi günde kötü günde “EVET” dedik. ^-^

ve biz :)

Çok şanslı şanssızlığım iş başında.

      Şansım hepimizin de şansı olan darbesel girişimin önlenmiş olması tabiki. Darbe engellenmiş gibi olsa da benim hayatıma büyük bi darbe vurduğu kesin. Yapılacak tonla işim var, her işim geri kaldı. İzinler kaldırıldığı gibi hafta sonu çalışmaları ve gece nöbetleri başladı.   

          İlk olarak balayı tatilimizi iptal ettik. Uçak biletleri için iade talep ettik sonucu bilmiyorum. Gelinlik alışverişine gidemedik, ablam gidip Miss Defneden baktığım gelinliği onayladı. Bakalım ne zamana dikilecek. Kına için memlekete gidecektik, orda hazırlıklar yapılmıştı. Davetiye basılmıştı. Malatya havaalanı kapatılmış dolayısıyla uçuşlar iptal ki olmasa bile benim iznim yok.

darbeye#hayır!!!

        Düğüne az zamanımız kalmış ama hazırlıklarımızın çoğu duruyordu. Bende yengemi hem kafa dağıtmama yardımcı olsun hem de alışveriş işleri için memleketten çağırmıştım. Geldiler sağ olsunlar çok da iyi geldiler. Hemen paketlenmeyi ve kaplanmayı bekleyen çeyizlerim paketlendi. Evimize çöken rehavet yerini neşeye ve bol enerjiye bıraktı. Odun ateşinde çaylar, denize gitmeler, bol kahkaha, yürüyüşler…

Hafta sonu mobilya, gelinlik, gelin ve damat bohçası için İstanbul’a gidecektik. Daha hiç gelinlik denemediğimden yengem bi ön araştırma yapmayı önerdi ve işten izin almamla beraber İzmit’in yolları taştan diyerek çıktık yola. İlk mobilya bakmayı kararlaştırıp Mobesko’ya gittik. Alfemo’da bi modele vuruldum resmen sonraki baktıklarım hoşuma gitmedi hiç J Sonra Bellona’da bi modeli de beğendim ikisi apayrı tarz mobilya ama ikisini de çok beğendim. Kararı İstanbul’a kalsın dedik.

Çeyiz Alışverişim -VI-

Küçük ama sevimli bi evimiz var artık ^-^ Pazar günü görmeye gittim kendilerini. Bina henüz bir yaşında ama azıcık hor kullanılmış. Boya badana işleri hallolunca çok daha sevimli olacak :)

Evimiz tutulunca beyaz eşyalarımızı da aldık. Arçelik’ten yana oldu tercihimiz. Birazcık buzdolabımız küçük oldu sanki ama neyse :)

sanırım buydu buzdolabımız :)