tanışma..

Sevdiceğim ve ailesi trafik ve yolu bilmeyişlerinden beş buçukta ancak gelebildiler. Erken bi saatte çıktıkları için yola herşey hazır beklerken bayağı bi uykumuz geldi ve kahvaltı dışında bişey yemediğimizden aşırı acıktık.

Neler oldu..

Doktora gitmedim. Onun yerine işten iki gün izin aldım. Evde hazır kimse yokken dinlenecek, temizlik yapıp kendimi psikolojik olarak tanışma merasimine hazırlayacaktım. Ama içimden hiç bişey yapma isteği gelmedi ve iki günü boş geçirdim diyebilirim. Stresten spora gitmeyi bırakıp aşırı yemeye başlamıştım (aşırı derken 9'lu luppo+5 metro hem de hiç sevmeme rağmen + hiç bişey yememiş gibi yemek yemek gibi diğer örnekleri varın siz düşünün). Sonuç çok kiloluyum ne giyeceğim krizi. 

Derinden..

      Büyük hevesle açtığım bloguma henüz doğru düzgün bi yazı yazamadım. Kapalı bi kutudayım iğne deliklerinden nefes almaya çalışıyorum sanki. Beynim felç geçirmiş durumda. Binlerce düşüncenin aynı anda nüfuz ettiği ama hiç birinin akıl süzgecinden geçipte bi işe yaramadığı düşünceler... İçim patlamaya hazır volkan gibi fokur fokur fokurduyor ama dışa yansıyan sadece hissizlik. Bitik durumda hissediyorum. Çocuksuluğum yerini ileri yaşlılığa bıraktı. Düşünmem gereken, karar vermem gereken çok şey var ama  ne düşünebiliyorum ne karar verebiliyorum.