Neler oldu..

Doktora gitmedim. Onun yerine işten iki gün izin aldım. Evde hazır kimse yokken dinlenecek, temizlik yapıp kendimi psikolojik olarak tanışma merasimine hazırlayacaktım. Ama içimden hiç bişey yapma isteği gelmedi ve iki günü boş geçirdim diyebilirim. Stresten spora gitmeyi bırakıp aşırı yemeye başlamıştım (aşırı derken 9'lu luppo+5 metro hem de hiç sevmeme rağmen + hiç bişey yememiş gibi yemek yemek gibi diğer örnekleri varın siz düşünün). Sonuç çok kiloluyum ne giyeceğim krizi. 

Arkadaşımla hem kafa dağıtmak hem de giyecek bişey alma bahanesiyle çıktık dolaştık içime sinmeyen bi elbiseyle eve döndük. Sevgilimin anlayış göstereceği şu günlerde geç dönmemden dolayı kavga ettik, annem ve babamla da kavga edince içimde biriktirdiğim onca duygu yoğunluğu patladı, 3 saat hiç durmadan bağıra bağıra ağladım. Meğer tüm ihtiyacım olan şey ağlamakmış. Öyle ıssız yamaca ihtiyaç duyulmuyormuş J. Bir hafifledim ki anlatamam, herşey halloldu sanki. Tabi ağlamaktan bitap düşmüş gözlerimi ve altındaki mor halkaları saymazsak. 

Ben temizlik işleriyle uğraşırken annem içli köfte yaptı -ki çok lezzetli yapar- ablamda lokum, porsiyon köstebek pasta, simit ve gül böreği yaptı. Tanışmada bende olacağım diyerek dizlerimin daha çok titremesine sebep olsa da mutlu eden dayıcığımın memleketten gelirken getirdiği mamalardan da tabak yaptık. Bide çeşit çeşit meyve aldık duruma göre kahveyle değişebilir.

Kıyafet olarak bilek boy siyah pantolon, siyah gömlek ve siyah kısa topuklu ayakkabı giydim saçlarım kıvırcık güzelce köpükledim hafif makyaj bu kadar hazırım. Biraz fazla siyah olmuş olsamda gayet iyiydi ilk günden elbise giymemin hoş olmayacağını düşündüm iyiki de giymemişim çünkü kandırıldım bütün hizmeti ben yaptım.

Hazırlık aşamaları böyleydi. Tanışma hikayesi sonraki postta..

Telaştan + utandığımdan hiç fotoğraf yok maalesef L