Derinden..

      Büyük hevesle açtığım bloguma henüz doğru düzgün bi yazı yazamadım. Kapalı bi kutudayım iğne deliklerinden nefes almaya çalışıyorum sanki. Beynim felç geçirmiş durumda. Binlerce düşüncenin aynı anda nüfuz ettiği ama hiç birinin akıl süzgecinden geçipte bi işe yaramadığı düşünceler... İçim patlamaya hazır volkan gibi fokur fokur fokurduyor ama dışa yansıyan sadece hissizlik. Bitik durumda hissediyorum. Çocuksuluğum yerini ileri yaşlılığa bıraktı. Düşünmem gereken, karar vermem gereken çok şey var ama  ne düşünebiliyorum ne karar verebiliyorum.

      içimi dökeceğim bıkmadan usanmadan yargılamadan dinleyecek eşim dostum arkadaşım yok. Hani film klişeleri vardır ya, kız daralır bunalır bi arkadaşı alır götürür bi yamaca bağırırlar sonra ağlar ardından gülerler belki diyorum bende çıksam gitsem bağırsam ağlasam rahatlarim sonra ıssız bi yerde bağırdığımı gören biri ne yapar diye düşünüyorum anında vazgeçiyorum. Ya daha dün ablamı bekliyorum yarım saatte bir gelen minibüsümüze binip eve gideceğiz.  Maalesef durağımız yok bi köşede bekliyorsun öylece. Nereye gideceğimi bi an bilemedim, karşıya mı geçsem burda mı dikilsem derken yaşlı bi amcanın ağına takıldığımı farkettim. Karşıya geçtim durağı gören bi banka ortalayarak oturdum, amcada karşı çaprazıma oturdu. Allahım ya rabbim ya herşey mi beni bulur acaba suratımda ne gibi bi ifade var da böylesi insanlar çıkıyor karşıma diye içimden saydırırken hiç bişey yokmuş gibi oturmaya ve o yöne bakmamaya çalıştım. Gel gör ki amca niyetli konuşacak illa baktığım yöne gelip "vapur mu bekliyorsun" diye sordu. Ne vapuru karadan vapur geçiyorda benim mi haberim yok -yaşlılara karşı saygısız davranmak istemiyorum ama bu amca bana hissettirdiği tedirginliğin karşısında çok şey hakediyordu, saygı dışında- yok dedim amca birini bekliyorum tamam dedi gitti derken geri dönüp geldi benimde kızım var -ee napıyım, ya sabır- allah bağışlasın dedim diğer tarafa döndüm o tarafa geçip bişey ister misin sana alayım - ya yürü git başımda ağzında tek dişin bile yok yaşından başından utan ne diye rahatsız ediyorsun... - yok amca sağol size iyi günler deyip kalktım baktım gelecek peşimden "ah babamda geliyor " deyip büyük bi çabayla saygısızlık etmeden rencide etmeden hızla yürüyüp gittim arkama bile bakmadım. Şehrin göbeğinde kalabalıkta bunu yaşıyorsam kim bilir ıssızda ne yaşarım.

       Bu satırları yazarken ruh ve sinir hastalıkları bölümünden randevu aldım. inşallah oda beni gelin adayı olarak beğenen bir başka amcanın nasıl biri olduğumu anlaması için yolladığı psikolog kadın çıkmaz. Etrafımda normal insan yok yada ben normal değilim umudumsun doktor der ve bitiririm.