Açlığın verdiği halsizlik olsa da içimizi
huzurla dolduran, sofralarımızın bereketini artıran Ramazan-ı Şerif hoşgelmiş…
Ramazandan evvel anneme yemekleri
yapacağıma söz vermiştim. Hem anneme yardımcı olmak adına hem de yemek yapmayı
öğrenebilmek adına vermiştim sözümü. Ama uyku bölünmesi, halsizlik, çalışma, iş
çıkışı alışveriş derken feci yoruldum ve söz verdiğime pişman oldum J
Allah’tan annem ilk gün yemeğini riske
atmak istemediğinden kendisi yaptı bana da salata kaldı. Yaklaşık bi saatte
hazırladım bi tabak salatayı. Az yapmışım, yeşil soğan değil kuru soğan
kullanacakmışım, domatesi büyük ve farklı boyutlarda doğramışım, içindekiler
birbiriyle uyumlu olmamış, elimin lezzeti yok imiş, bla bla.. Eleştiri
yağmuruna tutuldum resmen. Bilmiyorum derken acaba şaka yaptığımı mı
düşünüyorlardı :) Herkes oruçluyken daha kolay alışacağımı düşünüyordum yemek
yapmaya “nede olsa açlar ne versem yerler” diye düşündüm :D ama bizim
gurmeciklerden kaçamadım :)
Yerken ne güzel iki dakikada yiyip
geçiyorsun ama yapması, ne yapacağına karar vermesi çok zor. Yaptıktan sonra
beğenilmemesi de apayrı zor J
Sevdiceğim ne diyecek acaba benim bu mükemmel ötesi! yemek becerilerime :D İki güne kapı önünde bulur muyum kendimi ?? :D
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder