Çok duygusal ve detaycı bir insanım. Biri bi
şeye bir kırılıyorsa, ben bin kırılıyorum. Yapım bu elimde olan bişey değil. Biraz
da beklentiliyim. Karşılanmayınca alışır insan değil mi beklemeyi bırakır ama
bırakamıyorum bugün olmadı yarın olur belki diye yeniden bi bekleyişe
geçiyorum. Ve çok daha kırılmama sebep oluyor.
İstanbul ziyareti yaptık anneciğimle. Ama hiç
hoş dönmedik oradan. Dedim ya hassas bi yapım var diye çok kırıldım. Farklı
kültürler eğer karşılıklı açıklık ve anlayış olmaz ise sorunlar doğurabiliyormuş.
Sonucunda da nikâhımız iptal oldu. Zaten en baştan hata yapmışız bu kadar
erkene neden aldık tarihi hiç bilmiyorum. Yeni bi sorun çıkmaz ise 22.07.2016 tarihinde
olacak nikâhımız.
Sevdiceğime
de sitemliyim. Ne olur sanki şu sıralar strestliyim, hassasım, sinirliyim,
nikahımız iptal olmuş diye beni mutlu edecek bi jest yapsa. Bi çiçek yollasa,
evimiz için küçük bişey alıp gelse, dolu dolu bi mektup yazsa, küçük bi
çikolata, sevimli bi not ya da herhangi bir düşünülmüş benim için bana özel bi
sürpriz yapsa... Ama yok hep sıkıntı hep strest çok daraldım bu evlenme
kafasından.
Evliliğin daha özel daha güzel olacağını
hissettirme zamanı değil midir nişanlılık evresi? Sadece ben mi öyle
hissediyorum yoksa? Eğer sadece bensem neden evleniyoruz o zaman? Biz birlikte
çıkmadık mı bu yola? Erkeksen daha fazla taşın altına koyacaksın elini. “Bilmiyorum’un”
ardına saklanma zamanı mı şimdi? Bilmelisin. Herşey bi tık ötemizde.
Hakkımızda hayırlısını ve sevdiceğimin birazcık düşünceli olmasını
dileyerek bitiriyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder