Bu aralar neler oluyor -I-

Tanışma sonrası pek bi haber alamadık sevdiceğimin ailesinden. Annem hastanede yattı 2 hafta kadar o süre zarfında tek bir arama olmadı. Açıkçası beğenilmediğimi düşündüm. Hiç sormadım başta neden olduğunu sonra dayanamadım. Asıl sorunun onun unutkanlığından kaynaklandığını, ailesinin numaramızı istediğini ama kendisinin vermeyi unuttuğunu söyledi. Kızdım birazcık keşke diyorum kızmasaydım çünkü arkasından inanılmaz hızla gelişti herşey. Annesi annemi aradı ve ardından kendimi nişan kıyafeti arayışında buldum.

Evet, nişan alışverişi daha isteme olmadan hem de bir hafta sonrasına. Ya diyorum “bu ne hız yaz düğünü olacak neden herşey üst üste olmak zorunda ki” tabi beni dinleyen yok onlar karar vermiş. Kızmıyorum ama böyle olmasını da pek sevmedim. En azından isteme işini aradan çıkarmış olsaydık. Nişan kıyafetimle nasıl kahve tutacağım ki evimizde pek küçük ama bakarsan bunlar hep bahane daha zayıflayamadım ben.

Yine de olur dedim rahatım siyah bi elbisem var onu giyerim ne olacak krizlik durum yok ta ki alt komşumuz gelip “nişan nedir, ne giyilir, ne ikram edilir” konuşması yapıp birde fotoğraf gösterene kadar. Kafama dank etti ne siyah elbisesi ben bildiğin abiye kıyafet giyeceğim, süslü masa, misafire nişan hediyesi ve bunlar bi hafta içinde izinler kaldırılmış vaktim yok çıldırdım. Krize girdim, ağladım, dövündüm ama çare yok sözler verildi, akrabalar bilet aldı.

Kalkıp internetten araştırma yaptım. Bi sürü alınacak şey varmış, adettenmiş erkek tarafıyla çıkılırmış alışverişe. Bohça filan bunların hiçbirini istemedim. Liste yaptım lazım şeyleri, istediklerimi yazdım ve arkadaşımı aradım kuaföre randevu aldı.

Saçlarımın yapılması tam 6 saat sürdü yoruldum ama değdi diye düşünüyorum. 150 TL verdim tanıdık indirimiyle. Elbise bulamadım birini sevdim 420 TL idi ama karar veremedim bi kaç fotoğraf çektik aramaya devam. Evden öğlen on ikide çıktım döndüğümde gece bir buçuktu. Yorgunluktan eve nasıl vardım, uykuya nasıl daldım bilemiyorum.

       Pazartesi iş vakti duramadım yerimde şefimden izin istedim sağ olsun 1,5 günlük izin verdi. Annemi ve ablamı aradım çarşıda buluştuk. Bir sürü yer gezdik en son sevdiğim elbiseyi gösterdim işte bu dediler ve aldık. Ayakkabıyı da şansımıza çabuk bulduk 50 TL verdim sonra bi yemek yiyip eve döndük. En büyük sorunun halledilmesinin rahatlığıyla uyudum.